Ben genel bir şey sormak istiyorum size.Gördüğümüz rüyaların,mesaj içerikli olduğuna,bilinçaltımızın çözümlenmesi gereken problemleri karşımıza çıkardığına kesinlikle inanıyorum.Ama bunun dışında rüyanın özel bir araştırma konusu olduğunu düşünüyorum.Benim soracağım şey,rüya yorumundan çok gördüğüm rüyaların genel şekli.Hiç bir zaman sıradan rüyalar görmedim.İnsanlara anlattığımda biz neden hiç böyle rüyalar görmüyoruz demelerinden de anlayabiliyorum bunu.Bazen çok yakın ilişki kurduğum insanların ruh durumlarını rüyamda görüyorum arayıp sorduğunda doğru olduğunu anlıyorum.Gerçek hayatta,eğer insanları derinlemesine algılamam gereken bir yerdeysem(örneğin eğlence amaçlı bile olsa fal bakıyorsam),bir kaç gün tüm insanlardan uzak durmak istiyorum;çünkü algılarım çok açılıyor.Bu rüyalarıma da yansıyor.Genel olarak olmak üzere,özellikle son zamanlarda,farklı bir gerçeklikten uyanıyormuşum gibi hissediyorum.Rüyalarım çok gerçek,zaman kavramı çok derin ve uyandığımda kısa bir şok yaşıyorum.Çünkü bambaşka bir gerçeklikte 1 ay geçirmiş olsam,zorlu şeyler yapmış olsam ve bunu tam anlamıyla yaşayarak hissederek yapmış olsam da,gözlerimi açtığımda,her şeyin bambaşka olduğunu oldukça derin yaşıyorum.Hatta uzun süre yatakta algılamaya çalışarak yattığım oluyor.Bazen çocuğum olduğunu ,anılar biriktirdiğimi ve kalktığımda güne yorgun başladığımı hatırlıyorum.Bu kadar derin rüyalar görmemin nedeni nedir? Ve neden gördüğüm rüyalar hep mesaj içerikli?Bilgilendirirseniz çok sevinirim.Şimdiden teşekkürler.
NOT:örn.yakın bir zamanda gördüğüm rüyadan bahsedeyim:Çok tanıdık bir yerdeyim.Etrafımda tanıdığım tanımadığım insanlar var.Bir karaltının bana doğru geldiğini görüyorum.Tanıdık ve daha önce mücadele etmişim onunla...herkes onu uzaklaştırmaya çalışıyor,bana doğru geldiğini biliyorlar ;ama onunla ancak ben başa çıkabiliyorum.Benim kadar mücadele etmiyorlar.Uzun süre elimden gelen her şeyi yapıyorum.Sonra dayanamayıp kaçıyorum.Ama gittiğim her yerde beni buluyor ve takip ediyor.Gölge ve bulutla çevrili bir karaltı gibi.Sadece onunla mücadele ettiğimde onu hissedebiliyorum.Diğer insanlar mücadeleyi bırakıyor ve işlerine dönüyorlar.Bense artık kaçacak yerim olmadığını bilerek ona doğru gidiyorum ve elimden geleni yapmaya karar veriyorum.Gözlerim kapalı çılgınca vuruyorum ona vurdukça küçülüyor,küçüldükçe ben daha çok vuruyorum ve en son elimde bir bebeğe dönüşüyor.O an onu yere bırakıyorum,midem bulanıyor ve kendimden nefret ediyorum.